Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ

Μαρούλα Κλιάφα, Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς, Κέδρος, Αθήνα 2003

«Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς» της Μαρούλας Κλιάφα είναι ένα επιστολικό μυθιστόρημα. Ως είδος, το επιστολικό μυθιστόρημα, παρότι κατέχει εξέχουσα θέση στη λογοτεχνική παραγωγή του 18ου αι., εξακολουθεί να συγκινεί τους αναγνώστες ακόμη και σήμερα. Πρόκειται για ένα είδος που δίνει την ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, προσφέρει αμεσότητα και δίνει στην υπόθεση μια ρεαλιστική βάση.

Η υπόθεση

     Κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου είναι δύο δεκαπεντάχρονα κορίτσια, η Ελένη, ελληνικής καταγωγής, και η Βερόνικα, αλβανικής καταγωγής. Μια αγγελία για αλληλογραφία σε ένα περιοδικό γίνεται η αφορμή για τη δημιουργία μιας ζεστής φιλίας ανάμεσα στα δύο κορίτσια που ανήκουν σε δυο διαφορετικούς κόσμους: τη Βερόνικα, που έρχεται στα Τρίκαλα από την Αλβανία κουβαλώντας τις τραυματικές εμπειρίες του ξεριζωμού, και την Ελένη, κόρη αστικής αθηναϊκής οικογένειας, που κανένα πρόβλημα δε φαίνεται να σκιάζει τη ζωής της.

      Επί οχτώ ολόκληρους μήνες οι δυο φίλες αλληλογραφούν και εκμυστηρεύονται η μία στην άλλη τις ενδόμυχες σκέψεις και τα όνειρά τους. Περιγράφουν με χιούμορ τη ζωή τους στο σχολείο, σχολιάζουν τα όσα παράλογα συμβαίνουν γύρω τους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, αλλά και ελπίζουν. Κι ενώ η Βερόνικα εκμυστηρεύεται στη φίλη της τα προβλήματα που βιώνει λόγω της καταγωγής της, η Ελένη της δίνει την εικόνα ενός όμορφου κοριτσιού με πολλές ανέσεις και κατακτήσεις.

     Η εικόνα αυτή ανατρέπεται όταν η Ελένη γράφει στη φίλη της ότι θα συμμετείχε στους πανελλήνιους σχολικούς αγώνες μπάσκετ, το οποίο και λάτρευε.  Η Βερόνικα  αποφασίζει να της κάνει έκπληξη και να πάει να τη δει στο Βόλο, ώστε να γνωριστούν επιτέλους από κοντά. Για κακή της τύχη, όμως, η Βερόνικα συναντά εκεί μια φίλη της Ελένης, τη Μάρθα, η οποία της εξηγεί ότι η Ελένη έχει χάσει τον πατέρα της σε δυστύχημα, εξαιτίας του οποίου και η ίδια έχει μείνει ανάπηρη και κλεισμένη στον εαυτό της. Η Βερόνικα μένει άναυδη. Όταν ρωτάει την Ελένη, το παραδέχεται και λέει ότι δεν ήθελε να πει ψέματα, απλώς ο ψυχολόγος της είπε ότι είναι καλό να μιλήσει με ένα άλλο κορίτσι και να παρουσιάσει τον εαυτό της όπως αυτή ήθελε. Κι ενώ αρχικά η Βερόνικα παρεξηγείται, στο τέλος αντιλαμβάνεται την καταθλιπτική ζωή της Ελένης, τη συγχωρεί, ενώ και η ίδια ζητάει συγνώμη για τον εγωιστικό χαρακτήρα της, υποσχόμενη ότι θα συνεχίσει να ακούει την παραμυθένια ιστορία της φίλης της.